Fransız romancı Gabrielle-Suzanne Barbot de Villeneuve tarafından ilk hali ile ortaya atılmış, daha sonra Jeanne-Marie Leprince de Beaumont tarafından şekillendirilerek günümüzdeki haline getirilmiş geleneksel bir masal olan bu hikayenin tiyatroya uyarlanmış halidir.
Yaşlı bir dilenci genç bir prense bir gül verir ve karşılığında bir gecelik konaklayacak yer ister. Prens dilenciyi reddedince, dilenci bunun karşılığında prensi lanetler ve onu çirkin bir canavara, hizmetçilerini ise konuşan birer eşyaya çevirir. Dilenci, prense bir gül bırakarak gülün son yaprağı düşene kadar kendisine âşık olacak bir kadın çıkmazsa sonsuza dek bu şekilde kalacaklarını söyler.
Fransa’nın bir kasabasında babasıyla birlikte yaşamakta olan ve Belle; kasabada güzelliği ve kitaplara düşkünlüğü ile meşhur genç bir kızdır. Kasabanın yakışıklı fakat bir o kadar da kendini beğenmiş genç bir avcısı olan Gaston, Belle ile evlenmek istemektedir fakat onu bir türlü evliliğe ikna edememiştir.
Bir gün Belle’in babası panayıra doğru çıktığı yolda kaybolur ve yolu büyülü şatoya düşer. Davetsiz misafirlerden hoşlanmayan canavar, adamı zindana hapseder. Babasını kurtarmak için şatoya gelen Belle, canavar ile anlaşır ve babasının özgür olması karşılığında onun yerine şatoda kalmayı kabul eder.
Şatonun eski hizmetkarları olan ve birer eşyaya dönüşmüş olan Lumiere, Cogsworth ve Bayan Potts, Belle’in şatoya gelişinin tesadüf olmadığını, onun büyüyü bozacak kişi olduğunu düşünmektedirler. Bu sebeple canavar ile ikisini yakınlaştırmak için türlü organizasyonlar düzenlerler. Fakat Canavar kibar davranmayı ve bir kadının kalbini nasıl kazanması gerektiğini bilmemektedir; Belle ise başına gelenlerden ötürü Canavar’dan hiç hoşlanmamaktadır. Bu türlü imkansızlıkların arasında Gaston ise Belle ile evlenmek için hain planlar yapmaya devam etmektedir.